Ik ben Babatunji Olufemi Aramide Adebambo Olugbenga Soewu, het oudste kind van Olanrewaju Afolabi Soewu en Alice Olubunmi Soewu, nee Ogunshowo. Ik ben een afgestudeerde historicus en heb ook een HBO diploma Social Work. Eigenlijk ben je als historicus nooit klaar, maar ik heb mijn universitaire studie daarin met succes afgerond. Op maandag 9 mei 2022 ben ik bij Stichting Welzijn Lansingerland begonnen als Wijkcoach in Berkel Noord en tegelijkertijd als Huiskamercoach in Ontmoet, Bergschenhoek. Het was tegen het einde van de Corona pandemie.

Vanaf maart 2020 moest ik, zoals ook bijna iedereen, thuis blijven. In het begin was dat niet altijd goed voor mijn eigen onderneming. Ja, ik ben sinds 2012 een zelfstandig ondernemer. Mijn onderneming vereist dat mensen bij elkaar moeten zijn. Covid betekende, dat dit niet meer mogelijk was. De inkomsten verdwenen aanvankelijk. Op dat moment zag ik geen stip meer aan de horizon. Maar naarmate de pandemie duurde, ben ik teruggegaan naar mijn levensmotto. Elke obstakel is een vraag naar je imaginatieve vermogen. Ik heb toen een manier gevonden om mijn onderneming staande te houden.

Aan het begin van de pandemie had, bijvoorbeeld mijn Africa Web TV video platform op YouTube in 8 jaar net 8000 abonnees. In de 2 jaar dat ik thuis moest zitten, groeide dat aantal naar 100,000. Voor je gaat denken, dat dit komt doordat mensen thuis zaten en niets anders te doen hadden dan behalve op mijn YouTube kanaal te abonneren, wil ik dit zeggen. Het eerste jaar was de groei nauwelijks met 1000 abonnees. Pas nadat ik nieuwe innovaties toepaste en een nieuwe weg insloeg begon het te lopen. Er zijn sindsdien meer dan 50,000 abonnees bij gekomen. Er is een 2e Africa Web TV YouTube kanaal bijgekomen, dat ook al boven de 70,000 abonnees staat.

Tiktok telt 360,000+ en Instagram telt boven de 85,000 volgers. Niet erg als je bedenkt dat 2 jaar geleden, op beide platforms minder dan 1000 volgers waren! Verder bestaat mijn onderneming uit evenementenorganisatie, workshop over inclusiviteit en diversiteit geven aan bedrijven en integratie workshops geven aan mensen met een migratieachtergrond. Ik ben, onder anderen, een coach, een podcaster, een dagvoorzitter! Sommige van deze heb ik voort kunnen zetten tijdens de pandemie. De meeste stopten tijdelijk.

Ik geef deze inkijk om te laten zien, dat wij mensen in staat zijn om alle obstakels te beslechten. Voorwaarde is, dat wij een obstakel zien als een uitdaging en oplossingsgericht gaan denken. Voor de Corona pandemie had ik bijna geen tijd voor mijzelf of gezin. Ik was constant bezig of onderweg. Nadat ik, gedwongen door de pandemie, mijn onderneming op een andere manier had ingericht, kon ik ineens inkomsten genereren om er normaal van weer te kunnen leven. Sterker nog, ik had wat meer vrije tijd over! Wat eerder 9 dagen per week mijn aandacht vereiste, kon ik nu ineens 3 a 4 dagen maximaal aan besteden! Een week duurde weer 7 dagen in plaats van 9 dagen.

Toen ben ik gaan denken, dat mijn leeftijd, opleiding en betaalde werkverleden en levenservaringen, mij in staat moest stellen om iets voor ouderen te kunnen betekenen. Zeker voor een of twee dagen in de week. Ik heb gezien hoe de Corona pandemie senioren onevenredig had getroffen. Ik wou een manier vinden om mij voor hen in te zetten. Toen heb ik via een overheids opgericht instituut een online opleiding gevolgd. Maar aan het einde, bleek men, zoals tijdens de hele pandemie, niet te weten wat ze aan doen waren. Zo lang er geld tegenaan gesmeten kan worden, denken wij dat de problemen vanzelf worden opgelost. De energie en de tijd besteed aan de cursus, bleken voor niets, door mij te zijn geïnvesteerd. Toen ging mijn telefoon ergens in april 2022.

Het was een oud collega van mij in de tijd dat ik als coördinator jongerenwerk bij Stichting Welzijn Feyenoord werkte. Zij vroeg of ik mij CV naar haar wilde sturen. Ik was niet op zoek naar een baantje. De pandemie was immers bijna ten einde. Maar ik heb mijn CV opgepoetst en naar de oud collega gestuurd. Die collega is Urmy! Het is dus haar schuld, dat ik mij hier in de afgelopen 2 jaar, alsnog kon inzetten voor de senioren! De anderen medeplichtige is natuurlijk, Gerjo. Zij had mij uitgenodigd voor een informeel gesprek. Het gesprek vond plaats bij de printer in de hal! Het was een soort alledaags gesprek. Pas toen ik een contract toegestuurd kreeg, had ik door, dat het een sollicitatiegesprek was!

En dit is meteen wat mij heeft aangetrokken aan deze organisatie. Het informele binnen het formele. Mijn ervaring hier is dat Welzijn Lansingerland een strakke organisatie is. Maar daarbinnen is er heel veel ruimte om een mens te zijn. Ik heb met heel veel plezier met jullie allemaal gewerkt. Volgens mij is er geen collega met wie ik geen inhoudelijke gesprek heb gehad, waarin wij samen niet hebben gelachen en ideeën uitgewisseld. Het is een warm bad. Ik kan zonder enige reserve zeggen, dat de afgelopen 2 jaar bij Welzijn Lansingerland de beste 2 jaren zijn in mij loopbaan als een betaalde kracht. Het was voor mij een genot om hier met jullie te werken.

Het voelde soms als een grote familie. Zo voelde het vorig jaar september toen ik mijn oudste zoon verloor. Hoe jullie allemaal toen met mij om zijn gegaan, zal mij, voor de rest van mijn leven blijven. Ik voelde mij toen heel erg ondersteund. En recentelijk nog met de geboorte van mij eerste kleinzoon. De cadeaus die ik van jullie heb gekregen worden in Apeldoorn zeer gewaardeerd! Het is alleen toevallig, dat ik dezelfde dag mijn ontslag bekend moest maken. Sorry!

Jullie zijn stuk voor stuk kanjers. Maar jullie kunnen niet aan de vrijwilligers, die mij gedurende 2 jaar hebben ondersteund, tippen! Ze zijn de beste van de beste. Ik ben een bofkont, want vaak weet ik ook niet wat ik aan het doen ben, maar achteraf merk ik, dat een vrijwilliger op een subtiele manier een draai aan ons activiteit had gegeven. Datzelfde geldt voor de mensen achter de bar op maandagen en donderdagen. Als de betaalde kracht, krijg en kreeg ik alle lof, dat ik een nieuwe groep hier in Bergschenhoek van nul naar de huidige, unieke groep mensen heb gecreëerd. Maar als ik het alleen moest doen, was ik er nooit zover gekomen!

Ik begon dit lange verhaal met hoe ik hier in dienst ben gekomen. Het informele binnen het formele. Voor mij is dat het een verhaal van het menselijk opereren of slaaf zijn aan regels. Ik kies altijd voor de menselijke maat. Dat heb ik in de afgelopen 2 jaar hier toegepast. En volgens de mensen waar het over gaat, de senioren, is dat goed bevallen.

Ik ben Babatunji Olufemi Aramide Adebambo Olugbenga Soewu, de echtgenoot van Monique, de vader van Temidayo, Olutobi en Olukayode en de grootvader van Xavi. Ik ga de nieuwe avontuur aan met een gerust hart, een opgeheven hoofd en een lach op mijn gezicht. Vanaf 1 oktober ga ik andere senioren, met een andere achtergrond, op een andere, mijn, manier van dienst zijn. Met dank aan jullie allemaal!